Werkgroep Buitenveldert – maandag 7 maart 2011 – AJ Ernststraat 112, Amsterdam – 10 deelnemers.

Bepaling van het gespreksonderwerp: er komen twee suggesties, nl.

1. – hoe ga je om met ‘trekmomenten?
en
2. – ik ‘ben’ al twintig jaar ‘alcoholist’ – lang ging ‘t goed – tot 7 maanden terug – toen belandde ik (weer) in de detox – had een erge afkick – voelde dat ik moest kiezen: kappen of kapot gaan – op advies van ‘de Brijder’, waar ik toen was opgenomen, ben ik begonnen met refusal – dat is mij goed bevallen – ik neem ‘t in onder begeleiding – als ik nu ‘trek’ heb, dan realiseer ik mij de werking van dat middel – mijn leventje gaat nu goed – mijn uitgangspunt is: ‘nooit meer gebruiken’, maar alleen al die woordjes ‘nooit meer’ maken mij benauwd…..’

Tijdens een korte uitwisseling van gedachten op basis van de deze opmerkingen, wordt het onderwerp voor het groepsgesprek als volgt geformuleerd:
kan je na een verslavingsperiode, een nieuwe leefstijl ontwikkelen, waarbij je zonder spanning in je lijf rondloopt en ook zonder angst voor ‘terugval?’

Genoteerd tijdens de hierop volgende gespreksronde:

1. in 2004 ging ik naar ‘de Helderheid’ in Utrecht bij Erik Stofferis – dat is mij goed bevallen – tot mijn broer doodging – toen ging ik terug naar de jenever – sindsdien gaat ‘t slecht met mij – ben in de laatste 6 jaar m’n baan en m’n vrouw kwijtgeraakt – als er een middel was om ‘zucht’ te onderdrukken, dan zou ik ‘t nemen – nu, op dit moment, ben ik nuchter, zonder middel….

2. mijn laatste terugval duurde 2 dagen – ik heb er een hoop van geleerd – ‘al doende leert men’, dat is toch de uitdrukking? – bij mij duurde het trouwens ook 5 jaar voor het roken wegviel – ik gebruik geen refusal vanwege de hoofdpijn – toch hielp dat wel, vooral tegen het verlangen – voor mij is ‘t beste ‘er doorheen te gaan’ en ‘t proces ‘mee te maken’ – de oorzaak van mijn terugval is altijd ‘de hunkering’ + ‘de wens is de vader van de gedachte’ + de laatste kronkel: ‘ik heb recht op terugval’. Toch wil ik wel een ander leven leiden en leren om mij in woorden te uiten die ik altijd wegstopte…

3. medicijnen zijn mij tot dusverre in ‘t algemeen, bespaard gebleven – ‘t pilletje refusal heb ik wel altijd in m’n portemonnee – trouwens ook wilde ik antwoord op mijn vraag, waarom ik zoveel had gebruikt – en dat wordt dan een hele zoektocht, want ik dronk niet vanwege nare dingen, maar juist als alles goed ging – nu ben ik in een periode, waarin het qua werk niet goed gaat en poog ik uit een cirkel te komen: dan moet ik m’n hoofd erbij houden, en bij het vinden van oplossingen moet ik helemaal uitkijken – dat doe ik dan ook wel – begrijp trouwens nooit dat mensen Malt-bier gaan drinken……, dat lijkt op jezelf aan ‘t lijntje houden – net zo min voel ik er voor om door refusal heen te gaan drinken – dat lijkt mij een soort zelf kwellen…..

4. ik heb jaren rond gelopen zonder ooit het begrip ‘verslaving’ op mijzelf te betrekken. Maar ook toen al begreep ik dat er in mij iets ‘niet klopte’. Pas op mijn 35e kreeg ik in de gaten wat dat was, namelijk de ‘vlucht’ in de drank. Dat wil zeggen: mensen die ik vertrouwde hebben mij dit alles duidelijk gemaakt en ik kon ze ook geloven. En toen ging bij mij ook het licht aan. Meteen heb ik mij toen laten opnemen in de kliniek. En daar heb ik nooit spijt van gekregen: er ging een hele nieuwe wereld voor mij open.

5. de ‘zucht’ waarover wij vanavond praten ken ik natuurlijk. Maar die stopte in feite toen ik werd opgenomen. Natuurlijk herinner ik mij de onthoudingsverschijnselen. En dat alles maakt dan veel indruk, dwz de kliniek en direct daarop volgend, de groep. Het waren absoluut fundamentele veranderingen in mijn leven. Ik was en ben werkelijk ‘bevrijd’ en het enige wat ik moet doen is dat allemaal goed onderhouden en vooral niet gaan dramatiseren. Dat geeft mij trouwens ook de nodige moed en zin om het leven leuk te vinden! Voor mij betekende de combinatie van kliniek en groep het begin van een werkelijk nieuw leven. En dat alles blijf ik lekker onderhouden door het wekelijks groepsbezoek. Geen haar op mijn hoofd dat erover piekert daarmee te stoppen.

6. voor mijzelf vergelijk ik de groep wel eens met de kerk = het is aardig en ik ontwikkel gedragsregels – iedere week een vast moment met aandacht rondom een thema – ieder voert ‘t woord, ieder doet iets niet meer, maar doet iets anders weer wel – zonder nadenken valt er niets te zeggen – je leert om niet meer ‘onder ‘t tapijt te stoppen’ – ben hier zelf vol twijfels binnengekomen – een mengeling van plussen en minnen – leerde hier afrekenen met twijfels – mijn verstand heeft inmiddels de overhand – vroeger was mijn onvermogen om niet te drinken dominant – nu gebruik ik wel een lichte dosis medicatie tegen depressie – grijp trouwens alles aan wat medicatie betreft: tijd winnen is in ‘t algemeen de truc om de trek terug te drukken.

7. bij mij was ‘gewoonte’ een bepalende factor bij mijn verslaving – niets bleek zo moeilijk als gedrag te veranderen – idem met medicijn gebruik als anti-depressiva, desnoods met de mond aan de kraan en dan maar vollopen. Ontdekte daarop de groep en tegelijk de sport; voor allebei geldt: een voorrecht met elkaar samen te zijn = samen lachen – gesprekken – aantekeningen maken – kaartjes sturen – allerlei dingen die je kunt ondernemen, als je je maar niet uit het veld laat slaan – ook bij makkers op bezoek – het zijn allemaal kadootjes, die je kunt koesteren – hetzelfde geldt voor het groepsbezoek; de kunst is: keuzes te leren maken – een proef: met mijn vrouw wekelijks een etentje incl. 2 glazen wijn; maar die waren al te snel op – dat blijkt erger dan gewoon water drinken. Zo ontdek je een nieuwe manier van leven, waar het element van spanning wordt vervangen door ontspanning en dat maakt een wereld van verschil.

8. ik zat in het Amsterdamse bos – dronk 2 biertjes – en dat was een vreselijke ervaring – ik heb veel terugvallen gehad – de periodes werden steeds korter – mijn spijt groter – kreeg black outs – elke keer weer – heb daar geen zin meer in – ook problemen met de buurvrouw – dank zij de hulpverlener van de Jellinek wel nuchter gebleven bij het overlijden van mijn moeder – nu binnenkort carnaval: blijf ik nu graag buiten – voor mij is discipline erg belangrijk: heb nu m’n valkuilen wel leren kennen – heb trouwens ook een afspraak met mijn arts.

9. ik zit hier pas kort aan tafel en ben blij met het onderwerp, dat ik begrijp als de vraag: is er een manier om je te bevrijden van de dwanggedachte ‘trek in’; dwz het voorkomen van het verlangen naar…..(vul maar in). Hierover las ik op de web-site over het middel Baclofen. Dat schijnt hierbij functioneel te zijn.

Het groepsgesprek wordt afgesloten om 21.30 uur; literatuur over genoemd middel (Baclofen) is op aanvraag verkrijgbaar bij Dees Postma, resp. te vinden op internet.

Amsterdam, 9 maart 2011.